พ่อของฉันไม่ได้เป็นพ่อที่ดีเลิศไม่ได้เป็นพ่อที่รวย หรือมีพร้อมทุกๆอย่างเหมือนพ่อทั่วๆไป แต่เขาเป็นที่พ่อรักลูกดูแลลูกยิ่งกว่าคอื่นใดๆในโลกนี้ เสียสระให้ฉันได้ทุกๆอย่าง พ่อทำงานไม่เคยบนว่าท้อ ไม่เคยบ่นว่าเหนื่อยแม่ว่าเขาจะแกแล้วก็ตาม พ่อฉันค่อยสั่งสอนฉันให้เป็นคนดี ให้คิดดีทำดีให้ตั้งใจเรียนเพื่ออนาคตของลูก พ่อเคยถามฉันว่า โตขึ้นเองอย่าง จับปลายปากกาหรืออยากจะจับเซียม ฉันเคยงง กับคำถามที่พ่อได้ถามฉัน แต่เมื่อพ่อได้อธิบายนั้นก็คือ ถ้ัาเองตั้งใจเรียนเองมุ้งมั้นในการเรียนเองก็จะไม่เหนื่อยเหมือนพ่อ ถ้าเองเกรียจค้านในหน้าที่การเรียนเองก็ไม่ได้เป็นใหญ่เป็นโตเองจะเหนื่อยเหมือนพ่อ คำพูดของพ่อทำให้ฉันจำมาจนถึงทุกวันนี้ พ่อเคยดุด่าว่าฉันบางครั้งก็ทำให้ฉันน้อยใจร้องห้าย จนทำให้ฉันไม่คุยกับพ่อแต่สิ่งที่ฉันเห็นกับตัวฉันเองคือพ่อจะง้อฉันจะมาคุยกับฉันจนทำให้ฉันหายมันเป็นอะไรที่ฉันมีความสุขมาก มันหน้าตลกมากที่บางครั้งพ่อพูดพ่อบอกพ่อคอยเตือนอะไรฉันจะไม่ค่อยฟังพ่อเลยจนทำบางครั้งพ่อเสียใจฉันรู้สึกผิดมากฉันไม่กล้ากราบเท้าเขาไม่กล้าหอมเขาแต่ฉันไม่เคยที่จะทำให้ท่านเป็นอันตรายเวลาไปไหนฉันจะคอยอยู่ไกล้ๆเขาตลอด หนูขอบคุณพ่อมากนะที่คอยดูแลลูมาตลอด
